Bazen hayalini kurup gerçekleştiremediğimiz şeyler olduğunda kendimizi kötü hissettiğimiz o duygusal boşluk, yani hayal kırıklığı.

Uzun bir süre sonra yazdığım bu yazıdaki konumuz hayal kırıklığı.
Evrimsel psikolojide neden böyle bir duyusal durumun geliştiğini hala anlayamadığımız ama yaşandığında da kişiyi depresyona itebilecek kadar da ağır bir duygu olmasından ötürü araştırmaya değer bir konu olarak gördüm.

Bu yazıyıyı yazmadan öncesinde hayal kırıklığını araştırırken genel olarak psikologların bu işi çok hayal kurmaktan dolayı olduğunu yazdığnı gördüm ancak hayal kırıklığı sadece hayallerinizin gerçek olmamasından ötürü gerçekleşen bir duygu durumu değil, duygusal olarak hareket ettiğiniz bir olayın kötü gitmesi durumunda da yaşadığınız o boşluk hissidir.

Uzmanlara göre hayal kırıklığını yaşama sebeplerimiz ve çözümleri;

Çok fazla hayal kurmak. Çözümü ise hiç hayal kurmamak.. İnsan doğası gereği bir hayal kurup onun üstüne yaşantısını sürdürecek şekilde programlanan bir canlı olduğu için bu seçenek mümkün değildir.

Büyük hayaller kurmak. Çözüm olaraksa gerçekleşebilceği kesin olacak kadar büyük yani normalinde küçük hayaller kurmak. Buda saçma gelen bir fikir çünkü kişi büyük hayal kurmadan büyük bir işi başaramaz.

Tabii ki kurduğumuz hayallerde bir gerçekçilik (realistlik) olmalı fakat insanların hayallerini kısıtlamakta bu bağlamda mantıklı değil.

Peki ya benim önergem olan bir işe duygusal olarak yaklaşıp başarılı olamayınca geçen o hayal kırıklığı? İşte bunun maalesef bir çözümü yok hayal kurmaktan bağımsız olarak bazen istediğimiz şeylerin gerçek olmaması bizi üzerken yaptığınız işte yeteri kadar değer görememek, o işin devam edemeyeceğini anlamak gibi durumlardan dolayı hayal kırıklığı yaşamaya devam ederiz.

Kısacası konumuz bu kadar, bu konu hakkında yazılabilecek daha fazla şey olduğunu düşünmüyorum ancak düşüncelerinizi paylaşmanız gerçekten bizim için önemlidir.

İyi okumalar dileriz!